Bij het maken van het nieuwe keukentje voor onze dochter maakte ik gebruik van deuvels. Een klassieke en bewezen methode om houten onderdelen aan elkaar te maken. Het is geen rocketscience maar er waren toch een aantal dingen om op te letten

Deuvels en MDF

MDF is prachtig hout om speelgoed van te maken, maar het is ook hartstikke zacht en fragiel bij een verkeede belasting. Bij het uitboren van de gaten voor de deuvels is het handig om de boor vaak genoeg even schoon te maken en daarna verder te boren. Het (trouwens giftige) zaagsel van MDF verstopt de boor namelijk.

Bij het plaatsen van de deuvels in de gaten, hamer niet te hard en met een kleine hamer. Omdat het materiaal zo zacht is heb je anders kans dat je de deuvel aan de andere kant er weer uit ramt als je als Vader Klinkhamer de deuvels in de gaten loopt te rammen.

Deuvelsetjes

Ik kocht een deuvelsetje bij de Hornbach met een soort houder erbij zodat je altijd in het midden van de kopse kant van je plank een gat kan boren. Handig, maar wel ingewikkeld.

Ook rete handig en klassiek zijn de pinnetjes die je erbij krijgt. Een soort ijzeren dopje met een pinnetje die je in het gat stopt en vervolgens als “stempel” kan gebruiken om te bepalen waar het gat aan de andere kant moet. Er zitten helaas te weinig van die dopjes in je setje, dus die extra bestellen is een goed plan. Tevens raken ze kwijt.

Deuvels en lijmen

Uiteindelijk is het goed om je verbinding ook te lijmen, met houtlijm, voor een definitieve stevige verbinding. Voordat je dat doet, druk alles eerst eens goed in elkaar met de deuvels om te kijken of alles diep genoeg is en een beetje recht zit.

MDF, een soort houtsoort, is super mooi te gebruiken bij het maken van bijv. speelgoed voor kindjes, kleine kastjes, speakers, doosjes of andere dingen. MDF heeft als grote voordeel dat het betaalbaar is, makkelijk te verwerken en recht is. Het is immers gemaakt hout en dus niet gevoelig voor bijv. de werking van hout van vuren. Echter zitten er ook een paar irritante dingen aan MDF.

MDF en schilderen

MDF zuigt enorm. Smeer de verf erop en je ziet binnen 1 minuut het effect al van dat zuigend effect. Weg verf. Met name op de kopse kanten kun je MDF niet goed schilderen zonder iets aan het zuigend effect te doen.

Voor de kopse kanten zijn er speciale middelen in de handel maar ik doe het met een goedkopere huis-tuin-en-keuken manier. Pak de houtlijm en een kopje met water. Smeer de kopse kanten ruim in met een strook houtlijm, maak je vinger nat en smeer vervolgens de volledige kopse kant in met houtlijm zodat er een laagje helemaal op zit. Laat dit drogen en schuur het even goed na.

Ook bij MDF is het belangrijk goed te ontvetten. “MDF is een materiaal dat bestaat uit geperste vezels die met een hars aan elkaar verbonden worden. Deze hars is een beetje vettig, waardoor de verflaag moeite heeft met hechten. Ontvetten met thinner, ammonia of een speciale MDF ontvetter is daarom essentieel!”. Ik gebruik altijd gewoon wat ammoniak in water. Niet te veel, dat is niet gezond.

De vlakke kanten zijn natuurlijk al wel lekker glad en hoef je maar kort op te schuren (bijv. met korrel 240). Gronden blijft wel gewoon belangrijk en voor een super strak resultaat is het een klassieke schuren>gronden>schuren>fijnerschuren>lakken>schuren>lakken volgorde voor een mooi resultaat.

MDF en belasting

MDF is niet bijzonder goed geschikt voor veel belasting. In een kast zullen de planken snel gaan doorhangen, zeker onder de invloed van vocht. Houd daar dus rekening mee door bijvoorbeeld een extra balkje eronder en voldoende (lange) deuvels aan de achterkant. Uiteraard buigt dikker MDF minder snel door dan dun.

Ook de kopse kanten zijn kwetsbaar, zeker in combinatie met deuvels. Of maw. de deuvels breekt er snel uit en daar valt niet zo veel meer aan te repareren.

Kubb is een buitenspel met als doel het omvergooien van houten blokken door er houten stokken tegenaan te gooien. Dat komt in een geinig linnenzakje maar dat linnenzakje is eigenlijk veel te zwak voor die zware houten blokken. Dus heb ik een kistje getimmerd van wat sloophout uit de container van de buurman. Ook een mooi moment om mijn nieuwe Kataba (japanse zaag) weer eens flink te proberen. Wat een ongelooflijk fijne zaag. Alles als boter, kaarsrecht. Kopen kan hier en levering gaat in een gezellige japanse krant 🙂 Het kistje zelf sloeg trouwens nergens op. Veel te zwaar en te lomp. Het hele pakket is nu 9 kilo en dus neem je niet meer makkelijk mee het park in, terwijl dat wel het idee is 🙂 Maar goed, ik ben weer lekker bezig geweest.

• 

• 

• 

• 

Je hebt inmiddels alle spullen gekocht uit mijn vorige post uit mijn Klushoekje. Volledig beslagen ten ijs betreed je het slagveld, klaar om die gleuf eens vol te purren!

Voorbereiding

Voordat je begint, moet de oude kit weg. Dat is een irritante klus maar het is niet anders. Pak je mesjes en ga aan de slag. Snij aan de bovenkant en onderkant in je kit en probeer het eruit te trekken. Als je de oude kit oprolt gaat dat soms beter. Haal de kit echt goed weg, en houd de stofzuiger erbij, dat helpt ook. Vergeet ook niet om met de krabber de muur en blad goed te krabben want soms zie je niet dat daar ook kitresten zitten. Eventueel kun je het laatste doen met oplosmiddel, maar dat werkt vrij matig. Daarna schoonmaken, het te kitten oppervlakte moet schoon en vetvrij zijn, en droog. Ik doe dat meestal met ammoniak verdunt in lauw water. Schilders, en de rest van het internet zeggen dat dit niet goed werkt en je echt ontvetter moet hebben. Zorg ook dat er geen vuil meer is (stofzuigen) en het oppervlakte droog is. Is de gleuf erg groot, duw er dan eerst rugvulling in. Diep genoeg, het mag niet uitsteken en zorgt er vooral voor dat je kit niet achter je tegelwerk gaat vullen en je niet oneindig veel kit nodig hebt. Vervolgens gebruik ik bijna altijd primer, voor een optimale hechting. Ook daar zijn de meningen over verdeeld maar ik heb er hele goede ervaringen mee, en het is een kleine moeite. Gewoon even voorstrijken met een kwastje op het oppervlakte, zorgt voor een betere hechting. Kunstof moet je trouwens altijd primeren. (bijv. kunstof douchebak). Primer 15 minuten laten drogen en je bent er klaar voor. Leg gereedschap klaar, kies een afstrijkplasticje en kies de juiste maat. Leg ook een doekje klaar (om de kitspuit op te leggen) en keukenpapier om overtollige kit van je schrapertje af te halen. Pak ook een plantenspuit met water en afwasmiddel erin.

Vervolgens kitten

Snijd de punt open van je kitspuit, ruim genoeg en schuin (45 graden). Klem hem in je kitspuit. Zet de spuit schuin op de voeg en begin met kitten. Probeer een mooi lang stuk te doen, maar ook weer niet te lang want sommige kit droogt snel en als er een huidje opzit krijg je het niet meer strak. Stop vervolgens met kitten, haal de druk van je kitspuit (anders blijft het eruit lopen) en pak je afstrijkertje. Begin met afstrijken met je tooltje. Druk vooral goed hard en houd het tooltje echt haaks. Uiteindelijk schraap je ermee aan de randen het van je muur en bijv. aanrechtblad, dat is het idee. Je gaat merken dat je heel veel kit weer verwijderd en dat is goed, dus doe dit in stukjes en haal vervolgens iedere keer de kit van het tooltje met een papiertje. Als je dat niet doet smeer je uiteindelijk het overtollige kit op je muur, en dat is irritant. Vervolgens kun je, indien nodig, met je vinger voorzichtig nog de laatste puntjes op de i zetten. Pak je plantenspuit met afwasmiddel en spuit op de kit en op je vinger, en strijk het glad. Kijk hiermee uit. Als je eenmaal hebt gesprayt kun je het niet meer bijkitten. Niks hecht meer. Nu kun je niks meer doen. Wachten maar. Morgen zie je het resultaat en kun je eventueel met een mesje voorzichtig nog bijwerken. Succes!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Kitten is natte vingerwerk. Kent u die uitdrukking? Menigeen heeft zich al eens verbaasd over hoe gruwelijk irritant kitten kan zijn. Een simpel acryllaatstripje na het schilderen van je plafond wil nog wel, maar zodra je met silliconen aan de slag gaat in badkamer of keuken is het gezeik daar.

Zo besloot ik om de kitrand tussen het belgisch natuurstenen aanrechtblad en de witte tegeltjes in de keuken te voorzien van een nieuwe laag kit. De vorige bewoners,

bekend van het puike vakwerk te vinden in de kieren van de kozijnen, hadden ook hier een aantal uitdagende uitgangspunten achter gelaten. De huidige kit was acryllaatkit, eigenlijk ongeschikt voor dit soort dingen, en de afstand tussen tegel en blad was best groot. Tijd voor een multipost met mijn ervaringen, en tips. Ik begin met een opsomming wat je nodig hebt.

Materialen

Sillionen kit: Gebruik voor een aanrechtblad (of sanitair) silliconen. Elastisch en geschikt voor natte ruimte. Denk eraan, dit is niet overschilderbaar. Koop dus de juiste kleur anders ziet het er niet uit! Voor de badkamer is trouwens speciale kit tegen schimmel. Deze werkt super goed, stinkt enorm (ongeveer 3 dagen lang), en mag je niet navegen met zeepsop, want dat stopt de anti schimmelwerking.

Natuursteen kit: Voor een natuurstenen aanrechtblad gebruik je geen normale silliconen, maar speciaal voor natuursteen. Anders zie je na een paar maanden dat zooi uit de siliconenkit je mooie blad intrekt door vlekken aan de randen. Deze kit herken je bijv. bij den braven aan –NM ( en dus niet de normale –NO). De prijs is trouwens bijna hetzelfde.

Krabbers, mesjes: Om oude kit te verwijderen heb je mesjes nodig. Een berg mesjes. En vooral super scherp. Gebruik daarom wegwerpmesjes, breekmesjes en stanleymesjes. Ook een glaskrabber is handig. Deze glaskrabber is heel erg fijn, deze andere van kunstof is vrij aardig en deze is enorm irritant. Ik verwijderde het door mijn normale stanleymes en die handige glaskrabber. Chemisch kan ook, met siliconenverwijderaar. Maar dat werkt alleen voor de laatste restjes.

Rugvulling; Een soort schoudervulling voor je kitwerk. Als de afstand tussen de 2 delen te groot is, of het gat te diep, kun je gebruik maken van rugvulling. Een soort schuimspul band die je in de gleut frot en waar je vervolgens tegenaan kit. Werkt heel goed. Je koopt het in verschillende diameters, 50% groter dan de grote van je gleuf.

Kitspuit: Timmerman Koos heeft er al een aantal videos aan besteed. Belangrijkste wat ik erover wil zeggen, investeer in een goede kitspuit. Weinig is zo irritant als een goedkope zoals deze. Niet te doen. Neem een robuuste met een soepel loopwerk. Goedkoop is duurkoop en vooral irritant.

Handige straktrekkers: Geinige rare plastic (of rubber) plaatjes te gebruiken om je kitrand strand af te strijken. Ook gezien in de vorm van een lepel en er zijn ook mensen die zweren bij een pvc buis.

Plantenspuit: Handig voor je zeepwater. Zeepwater? Ja…zeepwater gebruik je bij het afstrijken, zodat niet alles overal aan plakt.

In deel 2, die snel volgt, meer over het daadwerkelijk kitten!

Wij hebben een beetje een design bed. Dus ipv standaard pootjes, loopt er een soort chrome balk onderdoor. Hartstikke leuk natuurlijk. Aangezien ons bed op klossen moest (vanwege de komst van een kindje) was ik dus al bang dat dit niet ging passen. Dat klopte. Klossen hebben een soort verlaagd plateau en dat ging niet goed met die chrome balk. Aanpassen dus!

Gelukkig had ik nog een stukje multiplex liggen en kon ik vrij eenvoudig het plateau weer iets verhogen en past het allemaal kei mooi. Succes!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De context: Je staat met je dronken kop midden in de nacht te zoeken naar het sleutelgat. Het is super donker en je motoriek is niet meer wat het geweest is, dus dat duurt lang. Ondertussen moet je pissen als een hond en ben je bang dat de buurman ieder moment de politie gaat bellen.

Dat gebeurde mij, meerdere keren. Het was tijd voor de beste oplossing bij donkere situaties: licht! Omdat het echt een lampje van niks hoeft te zijn, leek het mij mooi om een klein ledje en een klein zonnepaneeltje te gebruiken. Dat kost tegenwoordig niks meer  en leek me een mooie oplossing zodat het lampje, als het donker is, altijd aan kan blijven staan.

De ikea verkocht destijds handige kerstverlichting op zonnecellen. Helaas doen ze dat niet meer, maar via

ali express kost dat echt helemaal niks
Vervolgens wil je de lampjes mooi op een rijtje hebben, bij het sleutelgat. Ik gebruikte een stukje pvc pijp. Vervolgens gaatjes boren voor de lampjes. Die gaatjes moeten door en door, anders krijg je ze niet door het gat. De draadjes gaan aan de achterkant, en heb ik bij elkaar gebonden met een tiewrapje.

• 

• 

• 

• 

De oplettende lezer heeft al veel eerder ontdekt. Ik heb een woning waar eigenlijk non stop wel aan te klussen valt. Het huis is uit 1925. Karakter te over….maar daardoor ook altijd wat doen. Hee maar…..karakter Erik! De voordeur in onze woning is volgens de buurman erin gehangen door bouwvakkers…maar wel lekker zwart. Dat was volgens hem de reden dat hij er eigenlijk niet lekker inhangt. Nou goed dat zal best en hij hangt er ook niet fijn in. Onder de deur was een kier van 1 cm en aan de zijkanten was er eigenlijk te weinig ruimte voor een normale tochtstrip/profiel of tochtband. Wacht…dat leg ik ff uit

Tochtstrip, tochtprofiel of toch band

</figure> Die borstels…die gebruik je vooral in binnendeuren. Makkelijk te monteren en sleept fijn het stof heen en weer. Die rubberen profieltjes kun je mooi blind monteren en zijn lekker eenvoudig aan te brengen door middel van plak strips. Praktijk leert wel dat ik al heel vaak daar uren mee bezig ben geweest en uiteindelijk bleek dat het raam niet meer dicht wil. Let dus goed op de dikte. Tevens is het een beetje een jungle qua vormpjes. P profiel, D profiel, je noemt het maar. En geen idee wanneer je wat nou waar moet gebruiken. Ik weet het niet. Het is super handig en snel, en werkt best goed. Maar ze gaan los na een paar jaar, en worden ranzig, en vergaan, en zijn lelijk, en weet ik veel.
Wat je echter ook hebt, met name voor voordeuren, zijn tochtstrips aan een aluminiumprofieltjes. Inbouw en opbouw. Moderne deuren (na 1975) zijn eigenlijk standaard voorzien met inbouw tochtstrip. Die zit mooi aan de binnenzijde van het kozijn, en zie je dus niet.

<figcaption>Inbouwtochtstrip</figcaption>

Maar goed..daarvoor moet je dus wel ruimte hebben. In mijn huis hadden de zwartwerkers er voor gekozen om die ruimte niet over te laten dus zat de deur strak tegen het kozijn. No way dat daar nog een tochtprofiel tussen kan zonder dat ik de deur opnieuw uit het kozijn moest halen en de scharnieren moest verplaatsen. Gelukkig heb je daarvoor ook opbouw tochtprofielen.


Enige nadeel. Je ziet wel die alu profieltjes aan de buitenkant van je huis. Let bij montage er ook even op dat aan de bovenkant het profiel er nog wel tussen past. Laat dus 2 cm over aan de bovenkant. Ook aan de dorpelzijde goed opletten. Je kan niet in de hardstenen dorpel timmeren dus een drupje montagekit doet wonderen.